KNOWTES.

KNOWTE | 'Je weet nooit hoe een koe een haas vangt.'

door Laura Stolk

Ervaringen verrijken je leven. Gepland en ongepland, geboren uit nood of pijn, doelbewust gekozen: stuk voor stuk geven ze je de kans om te leren. Ruim een jaar geleden nam ik een drastisch besluit: Ik word juf. Met dat besluit, wist ik dat mijn leven op de schop moest. Ik kon niet fulltime meer werken, mijn inkomen zou veranderen en waar kun je terecht als je parttime en tijdelijk op zoek bent naar werk?

Op papier is dat een moeilijke puzzel. In de praktijk bleek dat een ervaring, jaren daarvoor, al een pad geplaveid had. Ik leerde Marieke in 2018 kennen toen wij beiden deelnamen aan een studiereis naar Silicon Valley. We waren kamergenoten en leerden elkaar daar snel beter kennen. We hielden nadien contact en zo zorgde een oproep op LinkedIn voor een kop koffie en al snel naar een baan.

Mijn ouders leerden mij vroeger altijd: “Je weet nooit hoe een koe een haas vangt.” Waar ik overigens niet eens van overtuigd ben dat het een officieel gezegde is. Maar bij ons thuis had het een betekenis zoals: Je weet nooit hoe en waar je een oplossing voor iets vindt. Dat je soms vooraf dus nog geen weet hebt hoe je ervaringen en de mensen die je erbij ontmoet ooit gaan bijdragen aan je volgende stap.

Het afgelopen jaar heb ik mij ondergedompeld in een wereld waar ik vooraf niets van wist. Ik ben opgegroeid in de grotere dorpen en steden, ver weg van de boerderij. Natuurlijk weet ik waar mijn eten vandaan komt, maar kende niet de gezichten die erachter schuilgaan. Dat is het afgelopen jaar veranderd. Ik leerde over de uitdagingen. Ik zag met eigen ogen de bevlogenheid en passie van de boeren. Leerde beleidsmakers kennen en met de productie van de documentaire over voedsel voor Het Gebiedsplatform Alblasserwaard Vijfheerenlanden, ging ik anders kijken naar het eten op mijn bord.

Eerlijkheidshalve ben ik altijd van het gemak geweest. Prijs en gemak waren vaak leidend. Maar juist door de ervaring, de gesprekken, de inzichten en de gezichten – ben ik wijzer geworden. Ze hebben mijn idee over voedsel veranderd. Wanneer ik nu langs een boerderijwinkel langs de kant van de weg fiets, zie ik ze en ben ik nieuwsgierig. Dit zijn mijn buurtgenoten die heel hard werken voor het eten op mijn bord. Maar niet alleen voor het eten op mijn bord, maar ook voor het landschap waar ik in woon. Waar ik zo graag doorheen fiets. Ze zorgen voor die vrolijke koeien waar ik met mijn kinderen naar ga kijken en voor het uitgestrekte weide landschap waarboven de zonsopgang en zonsondergang zo mooi zichtbaar zijn. Ik zou er niet aan moeten denken dat dit helemaal volgebouwd zou worden.

De vraag is dan nu, ga ik nu heel anders handelen? Zal ik mijn boodschappen niet meer bij de supermarkt kopen? Nee. Maar wanneer ik in de supermarkt loop, zie ik dat er veel meer te kiezen valt. Ik zie meer dan alleen de aanbieding. Ik kies bewuster de producten die ik in mijn wagentje leg. Wat ik nog meer meeneem? Alle mensen die ik heb mogen leren kennen. Ik blijf ze volgen en groeten als ik ze tegenkom. Ook neem ik mijn ervaringen mee, mee in mijn eigen leven en de klas in. Zodat ik daar de volgende generatie weer kan vertellen over wat ik gezien, beleefd en geleerd heb.